- istismarcı
- is.
1) Birinin iyi niyetini kötüye kullanan kimse2) Sömürücü
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
istismarcı
Look at other dictionaries:
istismarçı — is. 1. Başqasının zəhmətini, məhsulunu mənimsəyən, özgəsini istismar edən. // Sif. mənasında. İstismarçı siniflər. İstismarçı cəmiyyət. – «Əkinçi» istismarçı və tüfeyli təbəqələri kəskin tənqid etməkdən çəkinmirdi. M. İ.. 2. xüs. Neft quyuları… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sömürücü — is. Sömürüyü gerçekleştiren, sömürgen, istismarcı … Çağatay Osmanlı Sözlük
ağa — is. köhn. 1. Hakim, istismarçı siniflərə mənsub adam; mülkədar, bəy, zadəgan. <Kəndli:> Biz ata babadan ağa qulluğunda oturmağa adət etməmişik. Ə. H.. 2. Keçmişdə seyidlərə, ruhanilərə verilən ləqəb. // Keçmişdə ziyalılara müraciət edərkən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
boynuyoğun — sif. və is. 1. Boynu normal haldan yoğun olan. 2. məc. dan. Zəhmətsiz yaşayan, müftəxor, tüfeyli, istismarçı. Məşədi Əbdülbağı razı olmamışdı ki, dörd yüz on manat verilsin boynuyoğun molla Qivama. . C. M.. Bu yeddi günün içində plov qurşağa… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bürokratiya — <fr.> 1. Burjua cəmiyyətində: hakimiyyəti əllərində saxlayan istismarçı sinfin imtiyazlı təbəqəsi; idarə başında duran bürokratlar, yüksək rütbəli məmurlar. 2. Bax bürokratizm … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dərisoyan — is. 1. Heyvanların dərisini soymaqla məşğul olan işçi. 2. məc. dan. İnsafsız, bahaçı, istismarçı adam haqqında … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
haqverməz — sif. Başqasını işlədib haqqını verməyən, haqqını kəsən; istismarçı. Məlik tacir haqverməz adamdı. (Nağıl) … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
parazit — <yun. parasitos> biol. 1. Başqa bir orqanizmin üzərində və ya içində yaşayıb onun hesabına qidalanan bitki və ya heyvan; tüfeyli. 2. Bit, birə, taxtabiti, gənə kimi həşərat haqqında. Parazitlərlə mübarizə. 3. məc. İstismarçı, müftəxor,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qaniçən — sif. Zalım, qəddar, rəhmsiz, vəhşi. Simaca kafir, qaniçən, talançı və cəsur olan bu tayfa <hun tayfası> . . hədsiz zülmlər etmişlər. A. B.. . . Daşqəlbli qaniçən qazaqlar . . zavallı işçiləri bacardıqca qılıncdan keçirirdilər. S. S. A.. //… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qansoran — is. və sif. Özgələrin hesabına yaşayan; istismarçı; zalım, qaniçən. Mənim azadlığım qansoranların; Cındır maskasını yırtmaq üçündür! X. Rza … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
