kafa

is., Ar. ḳafā

1) İnsan başı, ser

2) Hayvanlarda genellikle ağız, göz, burun, kulak vb. organların bulunduğu vücudun en ön bölümü

3) Çocuk oyunlarında kullanılan zıpzıp taşının veya cevizin büyük boyu

4) Mekanik bir bütünün parçası

Distribütör kafası.

5) mec. Kavrama ve anlama yeteneği, zekâ, zihin, bellek

Kafasının faaliyetini fikirden ziyade işe vermiş.

- Y. K. Beyatlı

6) mec. Görüş ve inançların etkisi altında beliren düşünme ve yargılama yolu, zihniyet

Kalbi ve kafasıyla daima yeni, daima genç kaldı.

- Y. Z. Ortaç

Birleşik Sözler

- kafa çıkışı

- kafa dengi

- kafa içi

- kafa işçisi

- kafa kâğıdı

- kafa koçanı

- kafakol

- kafatası

- kafası boş

- kafası bulutlu

- kafası çatlak

- kafası dumanlı

- kafası iyi

- kafası kıyak

- kafası kontak

- kafası küflü

- kafası örümcekli

- kafası tembel

- kalın kafa

- kurukafa

- kuru kafa

- taş kafa

Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller

- kafa atmak

- kafa bulmak

- kafa cilalamak

- kafa (veya kafayı) çekmek

- kafa (veya kafayı veya kafasını) dinlemek

- kafa eskitmek

- kafa göz yarmak

- kafa kafaya vermek

- kafa kalmamak

- kafa (veya kafasını) karıştırmak

- kafa patlatmak

- kafa sallamak

- kafa (veya kafasını) şişirmek

- kafa tutmak

- kafa ütülemek

- kafa yapmak

- kafa yok!

- kafa yormak

- kafası almamak

- kafası bozulmak

- kafası bulanmak

- kafası dönmek

- kafası dumanlanmak

- kafası durmak

- kafası düzelmek

- kafası ile oynamak

- <

- kafası karışmak

- kafası kazan (gibi) olmak

- kafası kızmak

- kafası sarmamak

- <

- kafası şişmek

- kafası (veya kafasına) takılmak

- kafası yerinde olmamak

- kafası yerine gelmek

- kafasına dank etmek

- kafasına geçirmek

- kafasına girmek

- kafasına girmemek

- kafasına göre

- kafasına koymak

- kafasına sığmamak

- kafasına söz girmemek

- kafasına uymak

- kafasına vur, ekmeğini elinden al

- kafasına vura vura

- kafasına vurmak

- kafasında şimşek çakmak

- kafasında tutmak

- kafasından çıkarmak

- kafasından geçirmek

- kafasını ezmek

- kafasını işletmek

- kafasını kaldırmak

- kafasını kaldırmamak

- kafasını kaşıyacak vakti olmamak

- kafasını kırmak

- kafasını kullanmak

- kafasını kurcalamak

- kafasını sokmak

- <

- kafasını toplamak

- kafasını tütsülemek

- kafasını uçurmak

- kafasını vurmak

- kafasının bir tahtası noksan olmak

- kafasının dikine gitmek

- kafasının etini yemek

- kafasının kontağı atmak

- kafaya almak

- kafaya çıkmak

- kafayı bulandırmak

- kafayı bulmak

- <

- kafayı değiştirmek

- kafayı tütsülemek

- kafayı üşütmek

- kafayı (bir yere) vurmak

- kafayı yemek