- kamu görevlisi
- is.
Devlet hizmetinde çalışan kişi, kamu personeli
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
kamu görevlisi
Look at other dictionaries:
kamu — is. 1) Halk hizmeti gören devlet organlarının tümü 2) Bir ülkedeki halkın bütünü, halk, amme Çevre koruması sorunları İsveç kamusunun bilincine ve hatta bilinçaltına sinmiş. H. Taner 3) sf., esk. Hep, bütün Biz kimseye kin tutmayız / Kamu âlem… … Çağatay Osmanlı Sözlük
kamu personeli — is. Kamu görevlisi … Çağatay Osmanlı Sözlük
görevli — sf. 1) Görevi olan, vazifeli Herkesi kendisine hizmetle görevli sanırdı. Ç. Altan 2) is. Resmî görevi olan kimse, memur Birleşik Sözler araştırma görevlisi güvenlik görevlisi kamu görevlisi koruma görevlisi … Çağatay Osmanlı Sözlük
noter — is., huk., Fr. notaire 1) Çeşitli belge ve işlemlere geçerlik kazandırmak ve yasanın öngördüğü diğer görevleri yerine getirmekle yükümlü, belli nitelikleri ve kendine özgü bir hukuk statüsü olan kamu görevlisi, kâtibiadil Notere işi düşen… … Çağatay Osmanlı Sözlük
noter — Çeşitli belge ve işlemlere geçerlik kazandırmak, yasanın öngördüğü diğer görevleri yerine getirmekle yükümlü, belli nitelikleri ve kendine özgü bir hukuk statüsü olan kamu görevlisi ; katibiadil … Hukuk Sözlüğü
güvenlik — is., ği Toplum yaşamında yasal düzenin aksamadan yürütülmesi, kişilerin korkusuzca yaşayabilmesi durumu, emniyet Birleşik Sözler güvenlik borusu güvenlik engeli güvenlik görevlisi güvenlik şeridi güvenlik vanası millî güvenlik … Çağatay Osmanlı Sözlük
sağlık — is., ğı 1) Vücudun hasta olmaması durumu, vücut esenliği, esenlik, sıhhat, afiyet Sağlığa zarar veren şeylerden kaçınmalı. 2) Sağ, canlı, diri olma durumu Aradan dört beş yıl geçince bir yerden de haber gelmeyince sağlığından umutlarını kesmişler … Çağatay Osmanlı Sözlük
