- görevli
- sf.
1) Görevi olan, vazifeli
Herkesi kendisine hizmetle görevli sanırdı.
- Ç. Altan2) is. Resmî görevi olan kimse, memurBirleşik Sözler
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
görevli
Look at other dictionaries:
ŞAHŞAH — Görevli, vazifeli … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
çavuş — is. 1) Bir işin veya işçilerin başında bulunan ve onları yöneten sorumlu kimse 2) tar. Osmanlı Devleti teşkilatında çeşitli hizmetler yapan görevli 3) tar. Osmanlı ordusunda üst komutanların buyruklarını ast komutanlara ulaştıran görevli 4) ask.… … Çağatay Osmanlı Sözlük
defterdar — is., Ar. defter + Far. dār 1) Bir ilin para işlerini yöneten en üst düzeydeki görevli 2) tar. Osmanlılarda maliye işlerinin en yüksek yetkilisi veya illerde maliye işleriyle uğraşan görevli … Çağatay Osmanlı Sözlük
işyar — is., esk. Bir işle görevli olan kimse, görevli, memur … Çağatay Osmanlı Sözlük
jandarma — is., ask., İt. gendarme 1) Yurt içinde genel güvenliği ve kamu düzenini korumakla görevli, yasa ve nizamların koyduğu hükümlerin yürütülmesini ve bunlara dayanan hükûmet emirlerinin yerine getirilmesini sağlayan silahlı askerî kuvvet 2) ask. Bu… … Çağatay Osmanlı Sözlük
kapı ağası — is., tar. 1) Av dışında padişahın yanında bulunan iç ağaların en büyüğü olan görevli 2) Sadrazam kapısının iç düzenini sağlamakla yükümlü görevli … Çağatay Osmanlı Sözlük
kapıcı — is. 1) Otel, apartman vb. büyük yapılarda bekçilik, temizlik, alışveriş gibi işlerle görevli kimse Bu arada, aşağıdan kapıcının sesi, gece nöbetçisine çıkışıyor. M. Ş. Esendal 2) tar. Osmanlı devlet teşkilatında saray kapılarını bekleyen görevli… … Çağatay Osmanlı Sözlük
konakçı — is., esk. 1) Toplu olarak yapılan yolculukta konak yeri sağlamakla görevli kimse 2) tar. Sefere çıkan askerlerin önünden gidip konak yeri sağlamakla görevli subay 3) hay. b. Asalağın erginini veya gelişim evrelerinden herhangi birini taşıyan… … Çağatay Osmanlı Sözlük
kuşçu — is. 1) Süs kuşları yetiştirip satan kimse Kendimi tanımaya ve etrafımdakileri seçmeye başladığım zaman bir kuşçu dükkânında bulunuyordum. R. H. Karay 2) tar. Saraylarda şahin, doğan vb. avcı kuşların bakımıyla görevli kimse 3) tar. Suç işleyen… … Çağatay Osmanlı Sözlük
mektupçu — is., tar. 1) Osmanlılarda, bir resmî dairenin yazı işlerini yönetmekle yükümlü yüksek görevli kişi 2) esk. Bir il idaresinin yazı işlerini yöneten görevli … Çağatay Osmanlı Sözlük
