- karaca kuruca
- sf.
Esmer, zayıf ve çelimsiz
Karaca kuruca, ufak tefek bir kadındı.
- M. Ş. Esendal
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
karaca kuruca
Look at other dictionaries:
karaca — 1. is., anat. Üst kol 2. sf. Rengi karaya yakın olan, esmer Birleşik Sözler karaca darısı karaca kuruca karacaot 3. is., hay. b. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı, ahu, ceylan (Capreolus) … Çağatay Osmanlı Sözlük
kuru — sf. 1) Suyu, nemi olmayan, yaş ve nemli karşıtı Yanakları kuruydu fakat gözleri tamamıyla siyah yaştı. H. E. Adıvar 2) Yağış almayan veya üzerinde bitki olmayan Kuru çöl. Kuru tepeler. 3) Daha sonra kullanılmak için kurutulmuş, taze ve yeşil… … Çağatay Osmanlı Sözlük
