- kıyın
- is., hlk.
Güçlü bir kimsenin yasaya veya vicdana aykırı olarak başkasını uğrattığı kötü durum, zulümBirleşik Sözler
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
kıyın kıyın — zf., hlk. Kıyıdan, gizli gizli Duvarların dibinden kıyın kıyın yürüyüp yanına ulaşabildim. A. Ağaoğlu … Çağatay Osmanlı Sözlük
kıyın — meşakket, zahmet; makas, kab, zarf … Çağatay Osmanlı Sözlük