- kıyın
- meşakket, zahmet; makas, kab, zarf
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
kıyın
Look at other dictionaries:
kıyın — is., hlk. Güçlü bir kimsenin yasaya veya vicdana aykırı olarak başkasını uğrattığı kötü durum, zulüm Birleşik Sözler kıyın kıyın … Çağatay Osmanlı Sözlük
kıyın kıyın — zf., hlk. Kıyıdan, gizli gizli Duvarların dibinden kıyın kıyın yürüyüp yanına ulaşabildim. A. Ağaoğlu … Çağatay Osmanlı Sözlük