- kopmak
- nsz, -ar
1) Herhangi bir yerinden ikiye ayrılmak
Tel koptu. İp koptu.
2) Yerinden ayrılmakCezvenin sapı kopmuş. Düğme koptu.
3) Gövdeden ayrılmakAğacın dalları fırtınada koptu. Savaşta bacağı kopmuş.
4) mec. Birdenbire gürültülü veya tehlikeli olaylar birdenbire başlamak veya ortaya çıkmakİçerde feryatlar koptu.
- S. F. Abasıyanık5) mec. Bütün ilişkileri kesilip büsbütün ayrılmak veya uzaklaşmakDaha on altısında bile değilken en yakın insanından, annesinden koparak çıkıp gitmişti evden.
- A. Ümit6) mec. Kurtulmak7) mec. Çok ağrımakBelim kopuyor.
8) hlk. Koşmak, hızla gitmekAtasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.