kurt

1. is., -du, hay. b.

1) Yumuşak vücutlu, uzun gövdeli, omurgasız, bacaksız, ayaksız veya çok ilkel ayaklı küçük hayvan

2) Bazı böceklere veya bazı böcek kurtçuklarına verilen ad

Birleşik Sözler

- kurtayağı

- kurtbağrı

- kurt baklası

- kurt bilimi

- kurt yeniği

- kancalı kurt

- keseli kurt

- kızılkurt

- pembekurt

- kırbaç kurtları

- ağaç kurdu

- ağ kurdu

- bağırsak kurdu

- fındık kurdu

- ibrişim kurdu

- iplik kurdu

- kırbaç kurdu

- kitap kurdu

- kök kurdu

- Medine kurdu

- şüphe kurdu

- tahta kurdu

- tel kurdu

- yaprak kurdu

- yıldız kurdu

- zeytin kurdu

Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller

- <

- kurdunu kırmak

2. is., -du, hay. b.

1) Köpekgillerden, Avrupa, Asya ve Kuzey Amerika'da yaşayan, postu gri sarı renkli, yırtıcı, etçil memeli hayvan (Canis lupus)

2) mec. Bir yeri, bir şeyi iyi bilen

3) sf., mec. İşini iyi bilen, aldanmaz, kurnaz

Deminden beri sus pus olmuş, fırsat bekleyen kurt müşterilerin ilk defa sesi duyuluyor.

- H. Taner

Birleşik Sözler

- kurtağzı

- kurtboğan

- kurt kapanı

- kurtkıyan

- kurt köpeği

- kurt kuş

- kurt kuyusu

- kurt mantarı

- kurt masalı

- kurtpençesi

- kurt sineği

- kurttırnağı

- Başkurt

- bozkurt

- eski kurt

- işin kurdu

- yavrukurt

- yeleli kurt

- deniz kurdu

Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller

- kurt ağzı bağlamak

- kurt dumanlı havayı sever

- kurt gibi

- kurt kocayınca köpeğin maskarası olur

- kurt komşusunu yemez

- kurt köyünü değiştirir, huyunu değiştirmez

- kurtla görüşürsen köpeği yanından ayırma

- kurtla koyun, kılıçla oyun olmaz

- kurdun adı yaman çıkmış, tilki vardır baş keser

- kurdun oğlu akıbet kurt olur