- arlanmaz
- sf.
Utanmaz, sıkılmaz
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
arlanmaz
Look at other dictionaries:
deli arlanmaz, soyu arlanır — densizce, delice iş yapanlar yaptıklarından utanacak durumda değillerdir ama ailesi, yakınları onların davranışlarından üzüntü duyarlar, utanırlar anlamında kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
arlanmazlık — is., ğı Arlanmaz olma durumu … Çağatay Osmanlı Sözlük
deli — sf. 1) Aklını yitirmiş olan, akli dengesi bozulmuş olan, mecnun 2) Coşkun, azgın (hayvan, duygu vb.) Bu deli öfkeyi kime veya nelere, bir namlu gibi çevireceğini bilemiyordu. T. Buğra 3) mec. Davranışları aşırı ve taşkın olan (kimse), çılgın Ben… … Çağatay Osmanlı Sözlük
perdesi yırtık — sf., ğı Utanmaz, arlanmaz (kimse), perdesi sıyrık … Çağatay Osmanlı Sözlük
həyasız — sif. Üzündə abır həya olmayan; abırsız, utanmaz, ədəbsiz, arlanmaz, arsız. <Qəhrəman:> Mən <xanımı> ilk dəfə görürəm. . . Amma yamanca həyasız qadındır. H. N.. // İs. mənasında. Der: – Hara gəlibsən, ey həyasız; Əldən bu işi nola… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kaltak — eyer, eyerin ağacı edebsiz, utanmaz, ârlanmaz, namussuz … Çağatay Osmanlı Sözlük
