- meşru
- sf., huk., Ar. meşrūˁ
Yasal
Meşru, gayrimeşru, ölümlü, ölümsüz, çocuklarının sayısını bilen yok.
- H. TanerBirleşik SözlerAtasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
meşru
Look at other dictionaries:
meşrû — (A.) [ عوﺮﺸﻡ ] yasal … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
MEŞRU' — Doğru. Hak. Şeriatın kabul ettiği. Haram ve yanlış olmayan … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
meşru — Yasal … Hukuk Sözlüğü
meşru müdafaa — is. Uğranılan bir saldırı karşısında kişinin kendisini korumak için başvurduğu yol … Çağatay Osmanlı Sözlük
meşru saymak — geçerli bulmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
GAYR-I MEŞRU' — Allah ın rızâsına uymayan, şeriat hârici, kanunsuz iş.(Tarık ı gayr ı meşru ile bir maksadı tâkibeden galiben maksudunun zıddı ile ceza görür. Avrupa muhabbeti gibi. Gayr ı meşru muhabbetin âkıbetinin mükâfatı, mahbubun gaddarane adavetidir. M … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
NA-MEŞRU — f. Meşru olmayan, şeriat harici. * Kanunsuz, uygunsuz. * Günah olan şeyler … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
gayr -i meşrû — [ عوﺮﺸﻡ ﺮﻴﻏ ] yasal olmayan … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
MEŞRUAT — (Meşru. C.) Hak ve meşru olan şeyler. Haram ve yasak olmayan şeyler. * Şeriatla alâkalı şeyler … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
HAYR — Meşru iş. Faydalı, nurlu ve sevablı amel. Halkın rağbet ettiği akıl, ilim. İbadet, adalet, ihsan, mal gibi nimet. (Bak: Hayrat … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
