- mizaç
- is., -cı, Ar. mizāc
1) Huy, yaradılış, tabiat, karakter
Birdenbire mizacı değişen Sabri'yi kadınlardan bile tanımayan kalmadı.
- Ö. Seyfettin2) esk. İnsan vücudunun fizyolojik yapısı, sağlık
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
mizaç
Look at other dictionaries:
mizâc — (A.) [ جاﺰﻡ ] huy, tabiat, mizaç … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
MİZAC-DAN — f. Mizac bilen, mizaçtan anlıyan … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
mizac — ə. 1) xasiyyət, təbiət; 2) səhhət, sağlamlıq; 3) istək, həvəs … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
mizac — <ər.> bax məzac. İncitdimi dərdidil mizacın; Kim, oldu təbibə ehtiyacın? F.. <Hacı:> Şərab həmişə insanın mizacını açır, kefini yüksəldir. B. T … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
MİZAC — Huy, tabiat, fıtrat, bünye. * Bir şeyle karıştırılmış olan başka bir şey … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
HUŞUNET-İ MİZÂC — Mizâc sertliği, huy ve tabiat sertliği … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MİZAC-I NÂZİK — İnce yaradılış. Nâzik tabiat … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
GILZET-İ MİZAC — Huy ve mizac sertliği … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
ASABİYY-ÜL-MİZAC — Yaradılışça sinirli olan kimse. Yaradılışı itibâriyle asabi, hırçın, öfkeli olan … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
ATEŞ-MİZAC — f. Huysuz, geçimsiz, sert tabiatlı kimse … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
