- münekkit
- is., -di, esk., Ar. muneḳḳid
Eleştirmen, eleştirici, eleştirmeci
Bir münekkidin oturup okuyup uğraşacağı bir konuyu ben oturup nasıl yazayım?
- Y. N. Nayır
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
Bir münekkidin oturup okuyup uğraşacağı bir konuyu ben oturup nasıl yazayım?
- Y. N. NayırÇağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
eleştirmeci — is. Eleştirme yapan kimse, eleştirmen, tenkitçi, münekkit Hikâyelerimi beğenmeyen eleştirmeciler hakkında onun beni müdafaa etmesini zevkle dinliyordum. S. F. Abasıyanık … Çağatay Osmanlı Sözlük
eleştirmen — is. Eleştiri yazıları yazan kimse, eleştirmeci, tenkitçi, münekkit Üç sayın edebiyat eleştirmeni görüşlerini açıklamışlar. H. Taner … Çağatay Osmanlı Sözlük