- münfail
- sf., esk., Ar. munfaˁil
1) Gücenmiş, alınmış, kırgın
Sende kalmıştı münfail, kırgın / Mustarip gönlümün son ümidi.
- T. Fikret2) fel., ruh b. Edilgin
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
münfail
Look at other dictionaries:
MÜNFAİL(E) — İnfiâl eden. Te sir ile harekete geçen. * Muztarib, kederli ve muğber olan. Bir şeyden canı sıkılan. Alınmış, gücenmiş. (Bak: İnfiâl … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
edilgin — sf. 1) Hareketi ve etkisi olmayan, pasif Hiç kavgaya dönüşmemiş, edilgin bir dargınlıktı bu. A. İlhan 2) fel. Bir şeye karşı tepki göstermeyen, etkinliği olmayan, başkasının etkisinde kalan, münfail, pasif, etkin karşıtı 3) ruh b. Olayların… … Çağatay Osmanlı Sözlük
münevver — (A.) [ رﻮﻨﻡ ] 1. aydınlanmış, parlak. 2. aydın fikirli. ♦ münevver eylemek aydınlatmak. ♦ münfail olmak gücenmek, alınmak … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
MÜNFAİLANE — f. Gücenmiş ve darılmış olarak. Münfail bir tarzda … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MÜNFAİLEN — Gücenerek, darılarak, münfail olarak … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MÜNFEİL — (Bak: Münfail … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
