mürettip

is., -bi, Ar. murettib

1) Dizgici

Eli yüzü karalı, elleri dirseklerine kadar sıvalı mürettipler harıl harıl çalışırlarken arada bana bakıyorlardı.

- O. Kemal

2) sf., esk. Düzenleyen, hazırlayan, sıraya koyan

Birleşik Sözler

- mürettiphane

- başmürettip

- sermürettip