- müvekkil
- is., Ar. muvekkil
Birini kendine vekil olarak seçen erkek
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
müvekkil
Look at other dictionaries:
müvekkil — (A.) [ ﻞﮐﻮﻡ ] vekalet veren … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
MÜVEKKİL — İşini başkasına tevkil edip o işte o kimseyi kendi yerine ikame eyleyen. Vekil tâyin eden. (Bak: Müekkil … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
müvekkil — Kendisini vekil ile temsil ettiren kişi; vekil eden … Hukuk Sözlüğü
MÜVEKKELÜN-BİH — Müvekkil tarafından vekile tefviz olunan iş, vekile havale edilen i … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MÜEKKEL — Vekil edilen kimse. Vekil tâyin olunmuş olan. (Bak: Müvekkil … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
vekil — vekalet sözleşmesi gereği, müvekkil tarafından ve onun adına işlem yapmakla yetkilendirilen kişi … Hukuk Sözlüğü
