- namahrem
- sf., Far. nā + Ar. maḥrem
1) Evlenmelerinde yasa bakımından sakınca olmayan (kadın ve erkek)2) esk. Yabancı, el
Doğrusunu isterseniz beni aldatmamıştır; ama namahrem karşısında oynamıştır.
- S. F. Abasıyanık
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
namahrem
Look at other dictionaries:
Namahrem — (türk.), 1) Gesetz, welches den Verwandten (Vätern, Brüdern u. Oheimen) der Frauen eines Harems erlaubt, diese daselbst zu sehen; 2) diese Bevorrechtigten selbst … Pierer's Universal-Lexikon
nâmahrem — (F. A.) [ مﺮﺤﻡﺎﻥ ] 1. mahrem olmayan. 2. nikah düşmeyen kişi. 3. yabancı … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
İlahî — ünl., öz., Ar. ilāhī Ey Allah ım Ruhumun senden İlahî, şudur ancak emeli / Değmesin mabedimin göğsüne namahrem eli M. A. Ersoy … Çağatay Osmanlı Sözlük
namahremlik — is., ği Namahrem olma durumu … Çağatay Osmanlı Sözlük
KARTABAN — Karısı ile nâmahrem kimseyi gördüğü hâlde aldırış etmeyen … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
