ok

is.

1) Yayla atılan, ucunda sivri bir demir bulunan ince ve kısa tahta çubuk

2) Yön göstermek amacıyla belli yerlere konulabilen, oka benzer işaret

3) At arabası, kağnı vb. araçlarda koşum hayvanlarının bağlandığı ağaç

Dörtnala koşan bir yük arabasının oku böğrüme çarptı.

- Ö. Seyfettin

4) mat. Bir dairede bir kirişin ortasında bu kirişi gören yayın ortasına indirilen doğru parçası

Birleşik Sözler

- ok meydanı

- ok yılanı

- suoku

Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller

- ok atmak

- ok gibi (yerinden) fırlamak

- ok yaydan (veya yayından) çıkmak