- ortaklaşacılık
- is., -ğı, top. b.
Üretim araçlarından kişisel sahipliği kaldırıp ortak kullanmayı ve toplum içinde her türlü harekette ortak davranışı savunan öğreti, kolektivizm
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
ortaklaşacılık
Look at other dictionaries:
dayanışmacılık — is., ğı, top. b. Bir topluluğun bütün bireyleri arasında bir dayanışma bulunmasını toplu durumda yaşamanın gereklerinden sayan ve bireycilikle ortaklaşacılık arasında yer alan bir öğreti, solidarizm … Çağatay Osmanlı Sözlük
kolektivizm — is., top. b., Fr. collectivisme Ortaklaşacılık … Çağatay Osmanlı Sözlük
ortaklaşacı — sf., top. b. Ortaklaşacılık yanlısı, kolektivist … Çağatay Osmanlı Sözlük
