öğretim yardımcısı — is. Yükseköğretim kurumlarında belirli süreler için görevlendirilen uzman, çevirici, araştırma görevlisi ve eğitim öğretim planlamacısı, öğretim görevlisi, okutman … Çağatay Osmanlı Sözlük
öğretim bilgisi — is., eğt. Öğretim ilke, yöntem ve yollarına ilişkin genel sorunları inceleyen bilgi dalı, didaktik … Çağatay Osmanlı Sözlük
öğretim elemanı — is. Üniversitelerde eğitim, öğretim faaliyetlerini yürüten kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük
öğretim görevlisi — is. Yükseköğretim kuruluşlarında öğretim üyesi bulunmayan dersler için geçici veya sürekli olarak görevlendirilen, ders veren ve uygulama yaptıran kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük
öğretim programı — is., eğt. Bir okulu bitirmek veya bir alanda uzmanlaşmak için okunması gereken ders ve konuları kapsayan plan, müfredat, ders programı, müfredat programı … Çağatay Osmanlı Sözlük
öğretim üyesi — is. Yükseköğretim kuruluşlarında görevli profesör, doçent ve yardımcı doçent, akademisyen … Çağatay Osmanlı Sözlük
öğretim yılı — is. İlk ve ortaokul ile üniversitelerde öğretimin başladığı ve sona erdiği gün arasında geçen süre … Çağatay Osmanlı Sözlük
etkin öğretim — is., eğt. Ele alınan bir sorunun çözümünde, geleneksel öğretim yöntemlerinden yararlanmak yerine, ilgili birkaç bilgi alanında araştırma, deneme ve inceleme yapmaya önem veren öğretim … Çağatay Osmanlı Sözlük
teknik öğretim — is. Bir tekniğin veya teknik yöntem ve becerilerin kazandırılmasına önem veren öğretim … Çağatay Osmanlı Sözlük
yaygın öğretim — is. Yaygın eğitim sistemi ile gerçekleştirilen öğretim … Çağatay Osmanlı Sözlük