- rütbe
- is., Ar. rutbe
1) Mertebe, derece, paye2) Subay, astsubay ve polislerin sahip olduğu derece, mevki
Ben de nişancı taburunun subaylarını rütbeleriyle, isimleriyle bilirdim.
- N. CumalıBirleşik Sözler
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
rütbe
Look at other dictionaries:
rütbe sıralaması — is. Büyükten küçüğe, küçükten büyüğe makam ve rütbe sırası … Çağatay Osmanlı Sözlük
Rutbe — Culture heroine of the Guayami Indians of Costa Rica. Mother by Nancomala of the ancestors of the human race … Who’s Who in non-classical mythology
RÜTBE — Basamak, derece. * Memuriyet derecesi. * Sıra. Mertebe, menzile. * Efkârın sonu. * Merdiven ayağı … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
rütbe indirimi — is. Daha alt bir göreve getirilme … Çağatay Osmanlı Sözlük
RÜTBE-İ AKL — Aklın derecesi … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
RÜTEB — (Rütbe. C.) Rütbeler, dereceler … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
Военно-морские силы Турции — Türk Deniz Kuvvetleri Военно морские силы Турции Эмб … Википедия
HÂCEGÂN — (Hâce. C.) f. Hocalar. * Eskiden yüzbaşı rütbesi karşılığında sivil rütbe. * Bâb ı Âli kalemleri efendilerinden hususi bir rütbe taşıyan adam HÂCEGÂN I DİVAN I HÜMAYUN Eskiden devlet dairelerindeki yazı işlerinin başında ve bir takım mühim… … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
tenzilirütbe — is., esk., Ar. tenzīl + rutbe Rütbe indirimi … Çağatay Osmanlı Sözlük
emir komuta zinciri içinde olmak — herhangi bir işlem en alt rütbe veya makamdan en üst rütbe veya makama doğru gerçekleşmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
