- susak burunlu
- sf.
İri, çirkin burunlu (kimse)
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
susak burunlu
Look at other dictionaries:
burunlu — sf. 1) Herhangi bir biçimde burnu olan Dördü de birbirine benzeyen zayıf, kanca burunlu çocuklardı. H. Taner 2) Çıkıntısı olan 3) mec. Kendini beğenmiş, kibirli Birleşik Sözler koç burunlu susak burunlu … Çağatay Osmanlı Sözlük
susak — sf., ğı, hlk. 1) Susamış olan, susayan 2) is. Su kabağından yapılmış veya ağaçtan oyulmuş maşrapa 3) mec. Salak, aptal Birleşik Sözler susak ağızlı susak burunlu … Çağatay Osmanlı Sözlük
