- sürücü belgesi
- is.
Taşıt sürücülerine ilgililerce verilen, araç kullanmada yeterli olmayı gösteren belge, ehliyet
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
sürücü belgesi
Look at other dictionaries:
sürücü — is. 1) Çoban, güdücü 2) Karada kullanılan motorlu araçları sürüp yöneten kimse, şoför 3) Sürü yetiştiren kimse Birleşik Sözler sürücü belgesi sürücü kursu uzun yol sürücüsü … Çağatay Osmanlı Sözlük
sürücü kursu — is. Sürücü belgesi almak isteyen adaylara özel eğitim veren kuruluş, şoför okulu … Çağatay Osmanlı Sözlük
belge — is. Bir gerçeğe tanıklık eden yazı, fotoğraf, resim, film vb. vesika, doküman Mahkemenin elinde bu iddiaları yalanlayacak bir belge yoktu. T. Buğra Birleşik Sözler aklama belgesi çağrı belgesi çalışma belgesi çıkış belgesi gönderme belges … Çağatay Osmanlı Sözlük
ehliyetname — is., Ar. ehliyyet + Far. nāme 1) Ehliyet, yeterlik belgesi 2) Sürücü belgesi … Çağatay Osmanlı Sözlük
ehliyet — is., Ar. ehliyyet 1) Sürücü belgesi 2) Ustalık, uzluk Üstat, ehliyetin son olgunluk merhalesini ifade ettiğinden yaş, baş ve sakal mefhumlarını da ihtiva ederdi. A. Haşim Birleşik Sözler ehliyetname ağır vasıta ehliyeti … Çağatay Osmanlı Sözlük
