Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
şeytan — is., din b., Ar. şeyṭān 1) Hz. Âdem e secde etmediği için cennetten kovulan, insanları Allah ın emirlerine karşı kışkırtan, kötülüğe yönelten cin, iblis 2) mec. Kötü düşünceli, kötü niyetli kimse 3) sf., mec. Çok kurnaz, uyanık (kimse) Birleşik… … Çağatay Osmanlı Sözlük
taşlama — is. 1) Taşlamak işi 2) Sert madenleri aşındırıcı bir taşla parlatma ve yerine uymasını sağlama 3) ed. Alaylı halk şiiri 4) Kapalı bir biçimde, dolaylı olarak söz söyleme, tariz 5) mec. Hakaret Paris teki kahvelerden birine gidecek olan bir Türk… … Çağatay Osmanlı Sözlük
