- taban
- 1. is.
1) Ayağın alt yüzü, aya2) Üstü kapalı bir yerin gezinilen, ayakla basılan yüzü, tavan karşıtı3) Ayakkabının alt bölümü4) Kaide5) Bir şeyin en alt bölümü6) Değerlendirmede en alt derece7) Bir toplumu, bir kuruluşu oluşturan, yönetime katılmadan etkili olan kitle
Partinin tabanının istekleri doğrultusunda...
8) Temel, temel ilke, baz9) coğ. Bir ırmağın en derin olan orta yeri10) den. Dikey duran direk, çubuk, seren vb.nin alt bölümü11) mat. Bir cismin veya bir biçimin yüksekliğini ölçmek için aşağıdan yukarıya doğru başlama noktası olarak alınan yüzey veya çizgi, kaidePiramidin tabanı. Üçgenin tabanı.
12) hlk. Tarlanın düz ve verimli kesimi13) esk. Kılıç vb. yapımında kullanılan iyi cins demirBirleşik Sözler- tabanvay- baştaban- daltaban- düztabanAtasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller- <- <2. zf., esk., Ar. ṭabˁan 1) Huy bakımından2) Yaradılıştan
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.