- tabiatlı
- sf.
Herhangi bir yaradılışta, huyda olan
Hırant, erkek tabiatlı bir adamdı.
- S. F. Abasıyanık
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
tabiatlı
Look at other dictionaries:
tabietliu — TABIETLÍU, ÍE, tabietlii, adj. (Rar) Care are tabieturi; p. ext. maniac, pedant. [pr.: bi e ] – Din tc. tabīatli. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 TABIETLÍU adj. v. meticulos, pedant, scrupulos, tipicar. Trimis de siveco, 26.03 … Dicționar Român
tabiet — TABIÉT, tabieturi, s.n. Deprindere, gust pe care cineva şi l satisface cu regularitate, cu meticulozitate; obişnuinţă; p. ext. manie. ♢ loc. adj. Cu tabieturi = cu deprinderi precise şi fixe. ♢ expr. A şi face tabietul = a şi satisface un gust… … Dicționar Român
ATEŞ-HULK — f. Sert tabiatlı, huysuz … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
ATEŞ-MİZAC — f. Huysuz, geçimsiz, sert tabiatlı kimse … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
ATL — şerir. Sert tabiatlı. Yaramaz. * Şiddetle çekmek … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
GİRAN-SİRİŞT — (C: Giransiriştân) f. Tembel, ağır tabiatlı, ağır kanlı … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
HABÎS — (Hubs. dan) Fesadcı. Hilekâr. Alçak tabiatlı. Kötü. Pis … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
HAR-MENİŞ — f. Eşek huylu, eşek tabiatlı … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
KUDEK-MENİŞ — f. Çocuk tabiatlı. Çocuk mizaclı … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MUHANNES — Kadınlaşmış erkek. Alçak tabiatlı. * Korkak. Nâmerd. Kalle … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
