- tamamlayıcı
- sf.
Tamam durumuna getiren, tamamlayan
Sevmeyi bilmeyen ölmeyi bilmez, savaş sevginin tamamlayıcısıdır.
- A. Haşim
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
tamamlayıcı
Look at other dictionaries:
tamamlayıcı — sif. Tamamlayan, yekunlaşdıran, bitirici, son, axır. Məruzənin tamamlayıcı hissəsi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mütemmim cüz — tamamlayıcı parça; mahalli örf ve adete göre, bir nesnenin esaslı unsuru olan, o nesne yok edilmedikçe veya parçalanmadıkça yahut niteliği bozulmadıkça ondan ayrılması mümkün olmayan parçalar, o nesnenin tamamlayıcı parçasıdır … Hukuk Sözlüğü
MÜSBİG — Tamamlayıcı, isbâğ edici … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
armonize — sf., müz., Fr. harmonisé Tamamlayıcı sesler eklenmiş (müzik parçası) … Çağatay Osmanlı Sözlük
harç — is., cı, Ar. ḫarc 1) Harcanan para, masraf 2) ekon. Resmî işlerde devlet veznesine ödenen para Tapu harcı. Mahkeme harcı. 3) Yükseköğrenim öğrencilerinin ödemek zorunda olduğu katkı payı 4) mim. Yapıda tuğla veya taşların örgüsünü sağlamlaştırmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
tamamlayıcılık — is., ğı Tamamlayıcı olma durumu … Çağatay Osmanlı Sözlük
mütemmim — (A.) [ ﻢﻤﺘﻡ ] 1. tamamlayıcı. 2. tümleç … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
tetimme — (A.) [ ﻪﻤﺘﺕ ] tamamlayıcı ek … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
KOLORDU — t. Ekseriyetle üç tümen ve diğer tamamlayıcı birliklerden kurulan askeri birlik … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MÜKEMMİL — İkmâl eden. Tamamlayan. Tamamlayıcı … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
