- Tanrı
- is., öz., din b.
Kâinatta var olan her şeyi yaratan, koruyan, tek ve yüce varlık, Yaradan, Allah, Rab, İlah, Mevla, Halik, Hüda, OğanBirleşik SözlerAtasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
Tanrı
Look at other dictionaries:
tanrı — is. Allah. <Elxan:> Mənim tanrım başqalarına zərər verməz azad diləklərimdir. C. C.. ◊ Tanrı bəndəsi – bax Allah bəndəsi («Allah»da). <Nənəxanım:> <Şaqqulunun> özünün də avara gəzdiyi bəsdir, gedim, bir tanrı bəndəsinin qızını… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tanrı bilimci — is., fel. Tanrı bilimiyle uğraşan kimse, ilahiyatçı, teolog … Çağatay Osmanlı Sözlük
Tanrı kayrası — is., fel. Tanrı nın dünya işlerinde beliren iyilik ve bilgeliği … Çağatay Osmanlı Sözlük
Tanrı misafiri — is. Tanınmayan, çağrılmadan kendiliğinden gelen konuk Âdet değildir, kim olursa olsun, Tanrı misafirine adını sormak. A. Erhat … Çağatay Osmanlı Sözlük
Tanrı vergisi — is. Sonradan elde edilmeyip yaratılıştan var olan nitelik, yetenek veya özellik, Allah vergisi Tanrı vergisi bir öz varlığı yoktur insanın, değişmez bir tabiatla sınırlı değildir. A. Erhat … Çağatay Osmanlı Sözlük
tanrı — is., din b. Çok tanrıcılıkta var olduğuna inanılan insanüstü varlıklardan her biri, ilah Birleşik Sözler neden tanrıcı … Çağatay Osmanlı Sözlük
tanrı bilimi — is., fel. Allah ın varlığı ve nitelikleriyle ilgili konuları ele alan bir bilim kolu, ilahiyat, teoloji … Çağatay Osmanlı Sözlük
Tanrı aşkına — Allah aşkına … Çağatay Osmanlı Sözlük
Tanrı korusun — Allah korusun … Çağatay Osmanlı Sözlük
Tanrı yarattı dememek — Allah yarattı dememek … Çağatay Osmanlı Sözlük
