- uydurmacı
- sf.
Palavracı
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
uydurmacı
Look at other dictionaries:
uydurmaçı — is. Olmamış, ya olmayan bir şeyi özündən uyduran, özündən quraşdıran adam; yalançı, qondarmaçı, iftiraçı, böhtançı. Uydurmaçının biridir. Mən belə uydurmaçıya rast gəlməmişəm … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
atmasyoncu — is. Uydurmacı, palavracı kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük
palavracı — sf. Uydurma söz veya haber ortaya atan, yaptığı işleri abartan, bu davranışları huy edinmiş olan (kimse), tıraşçı, uydurmacı, atmasyoncu, baloncu Haklısınız efendim, doktor gerçekten de palavracının birisi galiba. T. Buğra … Çağatay Osmanlı Sözlük
quramaçı — (Şuşa) uydurmaçı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
süxənsaz — f. 1) yalançı, sözgəzdirən; 2) sözbaz, uydurmaçı, qeybətgəzdirən … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
gopçu — sif. Bir şeyi həddən artıq şişirdərək danışmağa, özü, öz işləri haqqında mübaliğə ilə danışmağa adət etmiş adam. Şamdan bəy yalançı, gopçu, nankor, xain, fırıldaqçı bir adamdır. M. A.. // Yalançı, uydurmaçı. <Əmiraslan ağa:> Yoxsa gopçu… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
nağılçı — is. 1. Çox nağıl bilən və onları məharətlə danışmağı bacaran adam. Nağılı nağılçıdan öyrən. (Ata. sözü). <Molla Abbas:> Necə nağıl de? Nə zəvzək danışırsan?. . Mən vaizəm, yoxsa nağılçıyam ki, sizə nağıl deyəm? C. M.. <Əsgər> nağılçı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
uydurucu — bax uydurmaçı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
