- üst bitken
- sf., bit. b.
Başka bir bitkinin üzerinde biten ancak asalak olmayan (bitki), epifit
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
üst — is. 1) Bir şeyin yukarı, göğe doğru olan yanı, fevk, alt karşıtı Köyün üst tarafında, saman, taş ve yangın arasında, üstü sazlarla örtülmüş bir kulübenin önünde ateş yanıyor. H. E. Adıvar 2) Bir şeyin görülen yanı, yüzü Bu sefer taşın üstünden… … Çağatay Osmanlı Sözlük
epifit — is., bit. b., Fr. épiphyte Üst bitken … Çağatay Osmanlı Sözlük