- vekil vükela
- is., ç.
İleri gelenler
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
vekil vükela
Look at other dictionaries:
vekil — is., Ar. vekīl 1) Birinin, işini görmesi için kendi yerine bıraktığı veya yetki verdiği kimse 2) Milletvekili 3) esk. Bakan Hanın avlusundan sokağa vekil ve sefir otomobillerine taş çıkartacak bir lüks otomobil yürüdü. R. N. Güntekin Birleşik… … Çağatay Osmanlı Sözlük
vükela — is., ç., esk., Ar. vukelā Osmanlı İmparatorluğu nda bakanlar, vekiller Birleşik Sözler vekil vükela … Çağatay Osmanlı Sözlük
VÜKELÂ — (Vekil. C.) Vekiller. Bakanlar. Nâzırlar. Kendilerine iş havale edilenler … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
