verimkâr

sf., hlk., T. verim + Far. -kār

Vermeye yatkın, verme eğiliminde olan, gönüllü (kimse)

Camiden çıktıktan sonra, İrfan'ın dükkânında da bir iki defa ağzını aradım. Ama benim anladığım, verimkâr değil Zeynep'in babası.

- O. Kemal