yapı

is.

1) Barınmak veya başka amaçlarla kullanılmak için yapılmış her türlü mimarlık eseri, bina

2) Yapılmakta olan konut, yol, köprü vb. inşaat

3) Yapma, oluşturma, ortaya konulma, meydana getirme

Kırıkkale yapısı bir tabanca.

4) Canlı bir varlığın ruh veya beden özelliklerinin tümü, bünye, strüktür

Yapısı sağlam, güzel bir erkekti.

- Y. Z. Ortaç

5) Bütünün bir araya getirilişinde uyulan dizge, strüktür

Dil yapısı. Cümle yapısı.

6) fel. Ögeleriyle somut bağımlılığı olan bütün

7) top. b. Parçaları ve ögeleri arasında yasaya uygunluk, durağan bağlar ve karşılıklı ilişkiler bulunan dizge veya bütün, strüktür

Birleşik Sözler

- yapı bilgisi

- yapı bilimi

- yapı elemanı

- yapı kooperatifi

- yapı malzemesi

- yapı taşı

- altyapı

- ana yapı

- düzlek yapı

- eş yapı

- kaba yapı

- öz yapı

- sosyal yapı

- toplumsal yapı

- üstyapı

- Allah yapısı

- fizik yapısı

- kul yapısı

- soy yapısı

- toplum yapısı