- yer merkezcilik
- is., -ği
Yer özekçilik
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
yer merkezcilik
Look at other dictionaries:
yer — is., gök b. 1) Dünya 2) Bir şeyin, bir kimsenin kapladığı veya kaplayabileceği boşluk, mahal, mekân İzinsiz bir yere gitmek ne haddime? M. Ş. Esendal 3) Gezinilen, ayakla basılan taban Ayıp bir şey gördü mü kulaklarına kadar kızarıyor, gözünü… … Çağatay Osmanlı Sözlük
merkezcilik — is., ği Merkeziyetçilik Birleşik Sözler benmerkezcilik yer merkezcilik … Çağatay Osmanlı Sözlük
