- zemin
- is., Far. zemīn
1) Taban, döşeme, yer
Kırmızı bir zemin üstünde bir sürü insan, havada uçan beyaz bir kuşa bakıyorlardı.
- M. Ş. Esendal2) Kumaş, süslü kâğıt, halı, yer muşambası, tablo vb. desenli nesnelerde, biçimlerin üzerinde yer aldığı renkZemini mavi bir halı. Zemini beyaz bir basma.
3) mec. Temel, dayanakAsıl sohbet zemini nadide yemek tarifi, köşk ve bahçe tanzimidir.
- R. H. Karay4) mec. OrtamTartışmayı bu zeminde ele alalım.
5) esk. Yeryüzü, dünyaBirleşik SözlerAtasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.