- kökü kurumak
- yok olmak, ortadan kalkmak
Kelebeklerin kökünün kuruduğu bir dünyada çocuk istemem.
- T. Yücel
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
Kelebeklerin kökünün kuruduğu bir dünyada çocuk istemem.
- T. YücelÇağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
kök — 1. is., bit. b. 1) Bitkileri toprağa bağlayan ve onların, topraktaki besi maddelerini emmesine yarayan klorofilsiz bölüm 2) bit. b. Süsende olduğu gibi yer üstüne sap çıkaran çok yıllık yer altı gövdesi 3) Bazı şeylerde dip bölüm Diş kökü. 4)… … Çağatay Osmanlı Sözlük