- benlikçilik
- is., -ği
1) Her konuda hep kendini ileri sürme, hep kendinden söz etme durumu2) fel. Kendi benliğinin gelişimini, bütün davranışlarının ilkesi yapan kişinin niteliği, egotizm
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.