- yerin dibine batırıp çıkarmak
- çok utandırmak, rezil etmek
Bir hikâye anlatır, erkekleri yerin dibine batırır çıkarırdı.
- N. Meriç
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
Bir hikâye anlatır, erkekleri yerin dibine batırır çıkarırdı.
- N. MeriçÇağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
yer — is., gök b. 1) Dünya 2) Bir şeyin, bir kimsenin kapladığı veya kaplayabileceği boşluk, mahal, mekân İzinsiz bir yere gitmek ne haddime? M. Ş. Esendal 3) Gezinilen, ayakla basılan taban Ayıp bir şey gördü mü kulaklarına kadar kızarıyor, gözünü… … Çağatay Osmanlı Sözlük