- cirib
- altmış arşın mürebba, dönüm, yol
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
cirib
Look at other dictionaries:
biabır — sif. <fars.> Abırsız. Biabır etmək (eləmək, eyləmək) – abırdan salmaq, rüsvay etmək, adını ləkələmək. <Kərim:> <Süleyman bəy> mənim bacımı biabır eləyib, mən də onun qarnını balıq qarnı kimi cırıb, bağırsaqlarını ayağına… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bir-bir — z. 1. Tək tək, ayrı ayrılıqda. <Süleyman:> De, bir bir söylə, qulaq asım. Ü. H.. Anası da oğlu qazan yollara bir bir bələd oldu. Ə. H.. Konsul onları <siyahıları> bir bir alıb, öz katibinə verir. . . M. S. O.. 2. Bir birinin ardınca,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
büküm — is. 1. Paltarın və s. nin bükük yeri. 2. Bükmə üsulu, tərzi. Paltarlarının hamısını usta Ağabala topladı, dolma bükümü sayaq bir fitəyə büküb qoydu səkiyə. Ç.. 3. Kağıza və s. yə bükülmüş şey. Yunis çamadanı açıb bir büküm çıxardı, kağızı cırıb… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dilik-dilik — sif. 1. Kənarı diliklər şəklində olan. Kənarı dilik dilik süfrə. 2. Tikə tikə, parça parça. Dilik dilik etmək – parça parça etmək, tikə tikə etmək. Dilik dilik olmaq – parçalanmaq, parçaparça olmaq. O, kağızı cırıb atdı, dilik dilik olan xırdaca… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
eyhamlı — sif. Üstüörtülü, ikimənalı. Eyhamlı söz. Eyhamlı baxış. – Kərim kişinin eyhamlı danışması, Kazımın qocanın üstünə qışqırması, Kosaoğlunun ərizəni cırıb kişini idarədən qovması İmranın yadından çıxmırdı. İ. Ş … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
lazımsız — sif. Lazım olmayan, gərəksiz, lüzumsuz. Lazımsız material. Lazımsız şeylər. – Fəhlələr mərasim zamanı lazımsız münaqişəyə yol verməmək üçün orkestri buraxdılar. M. Hüs.. <Hakim> səliqəli stolunun üstündə gördüyü lazımsız kağızları bir bir… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
lövhə — is. <ər.> 1. Üzəri tabaşirlə yazıla bilən qara rəngli taxta; yazı taxtası. Sinfə lövhə asmaq. Lövhədə yazmaq. – <Aslan> tabaşiri götürüb lövhəyə cumur, tez tez yazır tökür, lövhə rəqəmlərlə dolur və ağarırdı. S. R.. Yazı (sinif)… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
səliqəli — sif. 1. Səliqəyə, üsula müvafiq, səliqəyə salınmış, müntəzəm, düzgün, nizamlı. Səliqəli iş otağı. Səliqəli yataqxana. Səliqəli ev. – <Hakim> səliqəli stolunun üstündə gördüyü lazımsız kağızları bir bir cırıb səbətə atırdı ki, əl ayağa… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əl-ayaq — top. Qollar ilə qılçalar birlikdə. Əl ayağını bağlamaq. Əl ayağı titrəmək (əsmək). – <Köməkçi dedi:> Səriyin əl ayağını, sürün onu bəri. . . Nə olubdur? C. C.. Hatəmxan evin yerindən tərpənmir, Pası əl ayağını uzadır və onu yerə çırpırdı. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
