- tutağan
- ısırıcı, kapıcı hayvan; tuzâk; yapışık ot
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
tutağan
Look at other dictionaries:
nədərət — I (Gəncə, Qazax) 1. xatakar (Qazax); – Nə nədərət adamsan (Qazax) 2. tutağan (itə aiddir) (Gəncə). – Bir nədərət itim var (Gəncə) II (Qazax) həddindən çox. – Biyil bizim yerdə nədərət taxıl pitif … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
sərf — I (Quba, Şamaxı) tutağan, sərt (it). – Qonşimizün iti çox sərfdi, hamını tutır (Şamaxı) II (Cəlilabad) 1. yaxşı 2. keyfiyyətli. – Çitin sərfi Orısseydi … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
bəd — sif. <fars.> 1. Pis, xarab, yaman. Bəd xasiyyət. Bəd iş. – Oğul bəd övlad olsa; Öldürər dərd atanı. (Bayatı). Şairəm, çünki vəzifəm budur əşar yazım; . . Gördüyüm nikü bədi eyləyim izhar, yazım. M. Ə. S.. Bu minval ilə günahkar muzdur… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
