- yığac
- ağac, tayak, çöp
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
yığac
Look at other dictionaries:
yıgaç — ağaç, ağaç parçası; erkegin erkeklik aygıtı; fersah (eskl bir yer ölçüsü) I, 14, 18, 152, 174, 198, 219, 244, 249, 251, 254, 260, 263, 271, 283, 290, 294, 297, 312, 319 … Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini
badıçlık yıgaç — üzüm asmalarına çardak yapılmak üzere ayrılan agaç, I, 502 … Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini
tomrum yıgaç — ağaçtonnruğu üzerinde pabuçla rın sahtiyan ve gön gibi şeyleri kesilen ağaç kütük I, 485 … Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini
yası yıgaç — yastıgaç, hamur tahtası III, 38bkz: yasgaş … Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini
ağac — (yığac) şecr, diriht; menzil, musafe, fersah … Çağatay Osmanlı Sözlük
çupuk — uzun deynek, kasab, sürgün, doğru yiğac; islambol ve rum yâni paytaht i al i Osmanda tütün ve duhan çekmek üzere bir alet ve esbab dir … Çağatay Osmanlı Sözlük
yığağ — direht, şecr, çöp, yığac; fersenk, taş çakırım … Çağatay Osmanlı Sözlük
bıçası — biçecek, kesecek I, 14; II, 70 § yıgaç bıçası neñ … Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini
eşiklik — I, 152 § eşiklik yıgaç; eşik yapmak için hazırlanan ağaç I, 152 … Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini
tukaklık — süzgeç yapılacak ağaç, süzeklik I, 505bkz: tugaklık§ tukaklık yıgaç; süzek yapmak içln ayrılmış ağaç I, 505 … Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini
