- çakal
- is., hay. b., Far. şaġāl
1) Etoburlardan, sürü hâlinde yaşayan, kurttan küçük bir yaban hayvanı (Canis aureus)2) argo Kurnaz, yalancı, düzenci, aşağılık kimse3) sf., hlk. Titiz, huysuz, görgüsüzBirleşik Sözler
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
çakal
Look at other dictionaries:
çakal eriği — is., bit. b. Çok ekşi, sert, iri çekirdekli bir erik türü, yaban eriği, dağ eriği (Prunus spinosa) Ama her çocuk gibi bol bol çakal eriği yiyememişim. S. F. Abasıyanık … Çağatay Osmanlı Sözlük
çakal armudu — is. Yabani armut, ahlat … Çağatay Osmanlı Sözlük
çakal yağmuru — is., hlk. Güneş varken yağan yağmur … Çağatay Osmanlı Sözlük
EBU KAYS — Çakal … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
VA' — Çakal … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
arju — çakal I, 127bkz: arzu … Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini
arjulayu — çakal gibi I, 127; II I, 401 … Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini
arzu — çakal III, 401bkz: arju … Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini
arzulayu — çakal gibi III, 410 … Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini
chacal — [ ʃakal ] n. m. • ciacale 1686, et nombr. var.; persan chagal par plus. langues (turc, angl., etc.) 1 ♦ Mammifère carnivore (canidés) d Asie et d Afrique ressemblant au renard et se nourrissant essentiellement de charognes. Un troupeau, une bande … Encyclopédie Universelle
