- çakal eriği
- is., bit. b.
Çok ekşi, sert, iri çekirdekli bir erik türü, yaban eriği, dağ eriği (Prunus spinosa)
Ama her çocuk gibi bol bol çakal eriği yiyememişim.
- S. F. Abasıyanık
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
çakal eriği
Look at other dictionaries:
çakal — is., hay. b., Far. şaġāl 1) Etoburlardan, sürü hâlinde yaşayan, kurttan küçük bir yaban hayvanı (Canis aureus) 2) argo Kurnaz, yalancı, düzenci, aşağılık kimse 3) sf., hlk. Titiz, huysuz, görgüsüz Birleşik Sözler çakal armudu çakalboğan çakal… … Çağatay Osmanlı Sözlük
dağ eriği — is., bit. b. Çakal eriği … Çağatay Osmanlı Sözlük
yaban eriği — is., bit. b. Çakal eriği … Çağatay Osmanlı Sözlük
erik — is., ği, bit. b. 1) Gülgillerden, beyaz çiçekli bir ağaç (Prunus domestica) 2) Bu ağacın kabuğu ince, çeşitli renklerde, mayhoş veya tatlı, eti sulu, tek ve sert çekirdekli yemişi Birleşik Sözler erik hoşafı erik kompostosu erik marmeladı erik… … Çağatay Osmanlı Sözlük
oyulgalanmak — nsz, hlk. 1) Kumaş gelişigüzel dikilmek 2) Birikmek, sıralanmak Ellerinde çakal eriği sepetleri, boyalı şerbet ve gazoz şişeleriyle kalabalığın içinde oyulgalanan satıcılar... R. N. Güntekin … Çağatay Osmanlı Sözlük
