- yaban eriği
- is., bit. b.
Çakal eriği
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
yaban eriği
Look at other dictionaries:
yaban — is., Far. yābān 1) İnsan yaşamayan ıssız yer 2) Issız yerde yaşayan veya yetişen canlı Yaban keçisi. Yaban kedisi. Yaban sarımsağı. 3) sf. Issız Yalnız, yaban ormanda yaşayan yerliler bu zehrin ilacını bilirler. F. R. Atay 4) hlk. Yabancı, el,… … Çağatay Osmanlı Sözlük
çakal eriği — is., bit. b. Çok ekşi, sert, iri çekirdekli bir erik türü, yaban eriği, dağ eriği (Prunus spinosa) Ama her çocuk gibi bol bol çakal eriği yiyememişim. S. F. Abasıyanık … Çağatay Osmanlı Sözlük
erik — is., ği, bit. b. 1) Gülgillerden, beyaz çiçekli bir ağaç (Prunus domestica) 2) Bu ağacın kabuğu ince, çeşitli renklerde, mayhoş veya tatlı, eti sulu, tek ve sert çekirdekli yemişi Birleşik Sözler erik hoşafı erik kompostosu erik marmeladı erik… … Çağatay Osmanlı Sözlük
çakal — is., hay. b., Far. şaġāl 1) Etoburlardan, sürü hâlinde yaşayan, kurttan küçük bir yaban hayvanı (Canis aureus) 2) argo Kurnaz, yalancı, düzenci, aşağılık kimse 3) sf., hlk. Titiz, huysuz, görgüsüz Birleşik Sözler çakal armudu çakalboğan çakal… … Çağatay Osmanlı Sözlük
