- çekingen
- sf.
Her şeyden çekinen, ürkek, sıkılgan, tutuk (kimse), muhteriz
Korkak mı diyeyim, çekingen mi diyeyim, bir tuhaf olmuşlar.
- S. F. AbasıyanıkAtasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
çekingen
Look at other dictionaries:
çekingen davranmak — ürkekçe davranışlarda bulunmak Birdenbire kadına karşı soğuk, çekingen davranmayı da onuruma yediremiyorum. R. H. Karay … Çağatay Osmanlı Sözlük
hezerli — çekingen … Beypazari ağzindan sözcükler
cesaretsiz — sf. 1) Yüreksiz 2) Çekingen … Çağatay Osmanlı Sözlük
çekingenleşmek — nsz Çekingen duruma gelmek Akşama doğru kendisinin bile yadırgayacağı kadar çekingenleşmişti. N. Cumalı … Çağatay Osmanlı Sözlük
çekingenleştirmek — i Çekingen duruma getirmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
çekingenlik — is., ği Çekingen olma durumu Onu inciteceğinden çekiniyor, çekingenliği gözlerinden okunuyordu. E. İ. Benice … Çağatay Osmanlı Sözlük
ezgin — sf., hlk. 1) Paraca durumu bozuk olan (kimse) 2) Çok cefa görmüş (kimse) Emir, hüküm altında yetişmiş bir sığıntı olduğunu çekingen, ezgin tavrıyla daima belli ederdi. R. H. Karay 3) Çürük, ezik (meyve) 4) mec. Üzüntü veren Bir gece önce çadırın… … Çağatay Osmanlı Sözlük
güre — is., hlk. 1) Çiftleşmek isteyen kısrak veya dişi eşek 2) Bir yaşından üç yaşına kadar olan tay 3) sf., mec. Kuvvetli, dinç 4) sf., mec. Çekingen, korkak, ürkek … Çağatay Osmanlı Sözlük
hık mık — is., ğı Tereddüt gösterme, çekingen davranma Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller hık mık etmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
ıslakkarga — sf., argo Çok korkan, çekingen, ürkek … Çağatay Osmanlı Sözlük
