çevre

is.

1) Bir şeyin yakını, dolayı, etraf

Büyük kentlerin çevreleri gecekondularla sarılmıştır.

- O. Rifat

2) Kişinin içinde bulunduğu toplumu oluşturan ortam

Her girdiği çevreye kişiliği ile birlikte olgun ve asil bir huzur havası getirirdi.

- H. Taner

3) Sırma işlemeli mendil

Geçen gün sandığı karıştırırken elime işlemeli çevreler geçti.

- M. Yesari

4) mec. Aynı konu ile ilgisi bulunan kimselerin tümü, muhit

Siyasi çevreler. Sanat çevresi.

5) mec. Bir kimse ile ilişkisi bulunanlar, muhit

Babanın ve çevresinin var güçleri ile destekledikleri düşünülebilir.

- H. Taner

6) dbl. Bir birimden önce veya sonra gelen aynı türden birimlerin tümü, bunların oluşturduğu küçük grup, kontekst

7) mat. Düzlem üzerindeki bir şekli sınırlayan çizgi

8) top. b. Hayatın gelişmesinde etkili olan doğal, toplumsal, kültürel dış faktörlerin bütünlüğü

Birleşik Sözler

- çevre açı

- çevre bilimleri

- çevre felaketi

- çevre kirliliği

- çevre sağlığı

- çevre teker

- çevre temizlik vergisi

- çevre yolu

- dış çevre

- kültür çevresi

- sandık çevresi

- seçim çevresi

- yargı çevresi