- çevre teker
- is., bit. b.
Sap ve kökte, merkez bölümünün en dış kuşağı
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
teker — is. 1) Tekerlek Araba tekeri. Makine tekeri. 2) sf. Tekerlek biçimde olan Bir teker peynir. 3) İnce ve çapı oldukça tekerlek biçiminde parça 4) gök b. Bir gök cisminin daire biçiminde görünen yüzeyi 5) gök b. Cismin gökyüzü üzerindeki iz düşümü… … Çağatay Osmanlı Sözlük
çevre — is. 1) Bir şeyin yakını, dolayı, etraf Büyük kentlerin çevreleri gecekondularla sarılmıştır. O. Rifat 2) Kişinin içinde bulunduğu toplumu oluşturan ortam Her girdiği çevreye kişiliği ile birlikte olgun ve asil bir huzur havası getirirdi. H. Taner … Çağatay Osmanlı Sözlük