demir

is., kim.

1) Atom numarası 26, atom ağırlığı 55,847, yoğunluğu 7,8 olan, 1510 °C'de eriyen, mavimtırak esmer renkte, özellikle çelik, döküm ve alaşımlar durumunda sanayide kullanılmaya en elverişli element (simgesi Fe)

2) sf. Bu elementten yapılmış

Hemşiresiyle rıhtımın kenarındaki demir kanepeye oturdular.

- P. Safa

3) Bu elementten yapılmış parça

Ocak demiri. Kapı demiri. Pencere demiri.

4) Ayakkabı topuğuna veya ayakkabı burnuna aşınmayı önlemek için çakılan, özel olarak yapılmış madenden parça

5) sf., mec. Güçlü, kuvvetli, sert

O kadar çabuk uyanmıştı ki kalbinin demir bir elle sıkıldığını duydu.

- S. F. Abasıyanık

6) den. Çıpa

Birleşik Sözler

- demir ağacı

- demirbaş

- demir bilek

- demir boku

- demir dikeni

- demir hat

- demirhindi

- demirkapan

- demir kapı

- Demirkazık

- demir kırı

- demirleblebi

- demir leblebi

- demir oksit

- demir para

- demir pası

- Demirperde

- demir perde

- demir resmi

- demir sülfat

- demir yeri

- demir yolcu

- demir yolu

- demir yumruk

- ak demir

- aydemir

- çekme demir

- çubuk demir

- dişi demir

- dökme demir

- erkek demir

- hasır demir

- iğdemir

- kütük demir

- nervürlü demir

- gözdemiri

- ızgara demiri

- kol demiri

- köşe demiri

- kulak demiri

- L demiri

- özek demiri

- saban demiri

- topuk demiri

Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller

- demir ıslanmaz, deli uslanmaz

- demir nemden, insan gamdan çürür

- demir almak

- demir atmak

- demir gibi

- demir taramak

- demir tavında dövülür

- demir üzerinde

- demire vurmak