akrabâ — (A.) [ ءﺎﺑﺮﻗا ] akraba, yakınlar … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
akraba çıkmak — konuştuktan sonra akraba olduklarını anlamak … Çağatay Osmanlı Sözlük
AKRABA — Aralarında soyca, nesebce yakınlık olanlar. Yakınlar … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
akraba diller — is., ç., dbl. Aynı ana dilden gelen diller İngilizce ile Fransızca gibi … Çağatay Osmanlı Sözlük
akraba olmak — evlilik yoluyla yakınlık kurmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
hısım akraba — is. Yakın ve uzak bütün akrabalar Hısım akraba bir mahallede toplandılar … Çağatay Osmanlı Sözlük
uzak akraba — is. Yakınlığı, ilgi derecesi az olan akraba Uzak akrabamdan bir köylü gelip beni aldı. R. H. Karay … Çağatay Osmanlı Sözlük
yakın akraba — is. Birinci derecede yakınlığı olan akraba … Çağatay Osmanlı Sözlük
gağaz — akraba … Beypazari ağzindan sözcükler
hısım — akraba … Beypazari ağzindan sözcükler