- dilsiz
- sf.
1) Konuşma engelli, konuşamayan, ahraz2) mec. Ses çıkarmayan, sessiz olan (kimse)Birleşik SözlerAtasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
dilsiz
Look at other dictionaries:
Dilsiz — (osmanisch دلسز, „ohne Zunge“) war die Bezeichnung der taubstummen Diener im „Inneren“ (enderûn) des Sultanspalastes im Osmanischen Reich. Die gleichbedeutende persische Bezeichnung bīzabān wurde ebenfalls verwendet. Die Dilsiz… … Deutsch Wikipedia
dilsiz — sif. və is. 1. Dili olmayan, lal. // məc. Səssiz, cansız. Sanki bütün adamlar daş kimi dilsiz və cansız idi. M. İ.. Nə balıqlar danışırlar; Nə də cansız dilsiz daşlar. M. S.. 2. məc. Yazıq, fağır, aciz, müti, sakit, həlim, dinməz (adam).… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dilsiz-ağızsız — bax dilsiz 2 ci mənada. . . Dilsiz ağızsız, fəqir və yazıq anaların südünü əmən balalardan qorxaq, aciz və bacarıqsız nəsil əmələ gələcəkdir. F. K.. Hər kəs <Ənisəni> dilsiz ağızsız, bacarıqsız bir talibə zənn edirdi. S. H.. // İs.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sağır dilsiz — is. Duymayan ve konuşamayan özürlü kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük
güng — dilsiz … Çağatay Osmanlı Sözlük
GÜNG — Dilsiz … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
ahraz — dilsiz … Beypazari ağzindan sözcükler
samut — dilsiz … Beypazari ağzindan sözcükler
əbsəm — ə. dilsiz, lal; dilsiz ağızsız … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
İHRAS — Dilsiz olmak. Dilsiz kalmak … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
